بيست و يکم تير

نميدونم ما دخترا چرا هميشه ضعف داريم ؟ 

چرا هميشه فکر ميکنيم يکى بايد کنارمون باشه تا بتونيم پيشرفت کنيم؟ 

من اين قانون رو نقض کردم 

توى کل زندگيم فقط دو تا دوست پسر داشتم.  اولى برام يه جورايى خدا بود,  منم خيلى بچه بودم و اصلا به اينکه فقط خودمم که زندگيم رو بايد بسازم فکر نميکردم.....  دومى رو توى دورانى شناختم ک زياد از حد عاقل شده بودم. فکرشو بکن....  

توى رابطه اولم من بيش از حد احساساتى بودم و توى رابطه دومم اون بيش از حد احساساتى بود 

الان مدتيه که خودم دارم زندگى ميکنم و از اين بابت خوشحالم.  

براى اون دو تا آدم آرزوى خوشبختى ميکنم 

اين روزا خيلى خوبن 

کارايى رو انجام ميدم ک دوستشون دارم 

دستم رفته توى جيب خودم,  ديگه بخاطر پنج هزارتومن نگاه لز بالا به پايين پدرمو تحمل نميکنم. 

انقدر وضعيتم داره خوب ميشه که کارايى که دوست دارم رو انجام ميدم.  

زبان چهارمم رو همين امروز شروع کردم , با يه استاد عالى که قول داده توى شش ماه کاملا روش مسلط ميشم 

ممنونم ازت خداى خوبم 

ممنونم که هر روز حس بهترى رو بهم ميدى 

ممنونم که روز به روز جلوتر ميبريم 

و ممنونم که کارى کردى که ديگه هيچ کدوم از پديده هاى دنيايى ناراحتم نميکنن......

هنوزم با تو نشستن به همه دنيا ميارزه...